Normen voor koudebruggen zijn:

• NBN EN ISO 10211-1 (1995), Koudebruggen in bouw: berekening van de oppervlaktetemperaturen en de thermische stromen. Deel 1: Algemene berekeningsmethoden

In het algemeen geleid een koudebrug driedimensinale of twee-dimensonale warmtestromen, die nauwkeurig kunnen worden bepaald met behulp van berekeningen beschreven in deze standaard. De methoden worden aangeduid met Klassa A en deel 1 van deze Europeese norm definieert de criteria die dienen gerespecteerd te worden voor een methode kan worden aangeduid als Klassa A.

• NBN EN ISO 10211-2 (2001), koudebruggen in de bouw: Berekeningen van oppervlaktetemperatuur en warmtestroom. Deel 2: Lineaire koudebruggen.

In veel toepassingen wordt de berekening gebasserd op een tweedimensonale warmtestroom berekening, dit levert resultaten op die relatief nauwkeurig zijn. Dit wordt de "B" methode genaamd. Het 2e deel van deze norm zijn de criteria voor de berekening van de lineaire koudebruggen gedefignieerd die voldaan moeten zijn om de berekening onder klasse "B" te laten voldoen.

• NBN EN ISO 10211 (2007), koudebruggen in de bouw: Warmtestromen en oppervlaktetemperatuur. Gedetailleerde berekeningsmethode. (Update van de voorgaande 2 normen)

• NBN EN ISO 14683, koudebruggen in de bouw: Lineaire warmtetransmissiecoëfficiënten. Vereenvoudigde methode en standaardwaarden.

Deze norm beschrijft de vereenvoudigde methode van warmtestroomberekeningen bij lineaire koudebruggen die ontstaan bij wandverbindingen. Koudebruggen afkomstig van schrijnwerk bij ramen en deuren en vliesgevels worden niet behandeld. Het stelt eisen omtrent het catalogeren van koudebruggen, handmatige berekeningsmethoden en bied een tabel met standaardwaarden van coëfficiënten van lineaire warmtetransmissies.

• NBN EN ISO 10077-1, Technische eigenschappen van ramen, deuren en luiken. Berekening van warmtetransmissiecoëfficiënten. Deel 1: Vereenvoudigde methode.

Deze norm maakt deel uit van een reeks normen in zake de berekeningsmethoden voor het ontwerp en de evaluatie van de thermische prestaties van de gebouwen en de gebouwdelen. Deel 1behandelt de vereenvoudigde berekening van de warmtedoorgangscoëfficiënten bij ramen en deuren met of zonder externe sluiting.

• NBN EN ISO 10077-2 Technische eigenschappen van ramen, deuren en luiken. Berekening van warmtetransmissiecoëfficiënten. Deel 2: berekeningswijze voor schijnwerkprofielen.

Dit gedeelte van de norm is bedoeld om de berekende waarden van thermische profielen in te kunnen geven in de vereenvoudigde berekeningsmethode met warmtedoorgangscoëfficiënten van ramen, deuren en luiken, beschreven in deel 1.

• NBN B 62-002, Technische eigenschappen van gebouwen. Berekening van de warmtedoorgangscoëfficiënt (u-waarden) van elementen van gebouwen. Berekening van warmtedoorgangscoëfficiënten van transmissie (HT waarde) en ventilatie (Hv).

De huidige norm specifieert hoe de warmteoverdracht van bouwelementen met direct verwarmde ruimte (gekoeld) bepaald wordt naar een externe ruimte. Dit gedeelte geeft de berekeningsmethode weer die de transmissiecoëfficiënt U W/m²K voor bouwelementen die de scheiding vormen tussen binnen en buitenomgeving. Het geeft eveneens de wijze van koudebrug bepalingen in bouwelementen (of componenten) en hun verbindingen weer.